Giardia u psów

Giardia (lamblia) to powszechny problem, z którym prędzej czy później musi się zmierzyć wielu opiekunów psów. Na początku pies, bez wyraźnego powodu, wydala miękkie, czasem oślizgłe odchody. Jeśli nie zmieniamy nic w sposobie żywienia, wszystko wraca na pewien czas do normy, po czym nagle odchody stają się ponownie miękkie. Ze względu na taki przebieg pierwszych objawów, mogą pojawiać się podejrzenia, że pies dostał niewłaściwy smakołyk lub może zjadł coś na zewnątrz. Z tego powodu giardia często pozostaje niewykryta, dopóki pokaźnie się nie rozmnoży – wtedy objawy stają się wyraźne i dokuczają psu już na co dzień.

W tym artykule chcielibyśmy wyjaśnić, czym dokładnie jest giardia, jakie objawy może wywoływać u psów i jakie są możliwości wspierania psa od strony żywieniowej, jeśli jest dotknięty tą infekcją.

Co to jest giardia i jak szkodzi psu?

Giardia (Giardia intestinalis) należą do pierwotniaków (organizmów jednokomórkowych), które przyczepiają się do błony śluzowej jelita cienkiego ssaków i żywią się głównie skrobią. Psy zarażają się, połykając cysty giardii. Giardie rozmnażają się w jelitach, a ich liczba może podwajać się w dość krótkim czasie. Nie każde zainfekowanie giardią powoduje od razu u psa problemy widoczne z zewnątrz, jednak jeśli błona śluzowa jelit jest już podrażniona lub giardia dominuje w jelitowej mikroflorze, mogą pojawić się kłopoty trawienne, takie jak biegunka, wymioty, wzdęcia i skurcze. Może to szybko stać się poważnym zagrożeniem, na przykład dla szczeniąt i młodych psów. Zwłaszcza w tych przypadkach walkę z giardią należy rozpocząć tak szybko jak to tylko możliwe.

Zakażone psy wydalają cysty giardii z kałem – i jest to jednocześnie jedno z największych źródeł infekcji dla innych psów. Zdrowy pies najczęściej może zarazić się, jeśli ma kontakt z odchodami chorego psa – na przykład przez wąchanie leżącej w trawie kupy czy jej pozostałości lub zwyczajowe wąchanie psiego kolegi pod ogonem. Ponadto cysty giardii mają bardzo rozwinięte zdolności przetrwania: mogą przeżyć w środowisku zewnętrznym nawet przez kilka miesięcy i nadal być potencjalnym źródłem infekcji.

Giardia u psów - potencjalne źródła infekcji

Jak już wspomniano, giardia może przetrwać kilka miesięcy w środowisku zewnętrznym. Źródła infekcji są więc zróżnicowane.

Zarażony pies może rozprzestrzeniać cysty prawie wszędzie na swoim ciele podczas codziennej pielęgnacji – możliwe źródła infekcji i reinfekcji to jama ustna, sierść i okolice odbytu. Kolejnym głównym źródłem infekcji są odchody zarażonego psa, nawet jeśli po kupce nie ma już praktycznie śladu – inne psy mogą zostać zarażone, wąchając odchody czy ich pozostałości.

Woda deszczowa może zbierać cysty giardii w kałużach, stawach i tym podobnych zbiornikach – psy, które lubią pić z takich miejsc, również mogą się zarazić.

Typowe objawy lambliozy (giardiozy) u psów

W zależności od tego, jak silny jest układ odpornościowy zarażonego psa lub w zależności od stopnia zarażenia giardią, objawy mogą pojawiać się w różnych postaciach. Głównie będzie to kwestia problemów trawiennych.

Objawy obejmują:

• Powtarzające się, pokryte śluzem, miękkie odchody
• Kał stale miękki lub papkowaty
• Regularna biegunka (czasami krwawa)
• Silny zapach kału
• Wzdęcia
• Skurcze
• Wymioty

W następstwie mogą pojawić się inne objawy:

• Odwodnienie spowodowane utratą wody w wyniku przedłużającej się biegunki i związanych z nią niedoborów składników odżywczych
• Sucha, skołtuniona i pozbawiona blasku sierść
• Utrata wagi
• Osłabienie

Giardia u psów: co należy wziąć pod uwagę?

Giardia to bardzo uparte pierwotniaki, które mogą powodować problemy, zwłaszcza u szczeniąt i młodych psów, a także u starszych i osłabionych psów. Ale nie tylko psy są narażone – koty, a nawet ludzie także mogą zostać dotknięci infekcją. Patogen nie tylko migruje od zwierzęcia do zwierzęcia, ale także od zwierzęcia do człowieka i od człowieka do zwierzęcia (zoonoza). Jednak infekcja u żyjącego w rodzinie psa czy kota niekoniecznie oznacza, że wszyscy domownicy są dotknięci tym problemem.

Problem występuje również wtedy, jeśli mamy psa, który cierpi na inwazję giardii, ale nie wykazuje żadnych objawów (wcale nie jest to taka rzadka sytuacja). Pies lub jego układ odpornościowy jest w stanie poradzić sobie z inwazją. Niemniej jednak jest on potencjalnym źródłem infekcji dla innych zwierząt czy dla ludzi. Czasami psy, które przeszły giardiozę, są nosicielami giardii przez całe życie, a ich opiekunowie mogą nawet o tym nie wiedzieć.

Jeśli w domu mamy więcej psów, z których jeden choruje i jest leczony na giardię, podczas gdy inne wydają się zdrowe, powinniśmy również zbadać inne psy. Któryś z nich może być nosicielem, nawet jeśli nie wykazuje żadnych objawów, i zarażać pozostałe zwierzaki. W ten sam niezauważalny sposób pies może zarazić się od koleżanek czy kolegów spotkanych na podwórku – opiekunowie, ze względu na brak objawów u swojego psa mogą nie być świadomi problemu.

Jednak pamiętajmy, że giardię przenoszą nie tylko inne psy – bądźmy ostrożni, jeśli nasz pies lubi czasem napić się z kałuży czy stawu.

Pies ma giardię - co teraz?

Ogólnie zaleca się, aby psy zakażone giardią unikały kontaktu z innymi psami. Są jednak dwie strony tego medalu. Ponieważ często chorują szczenięta i młode psy, izolacja zakłóca niezwykle ważną fazę socjalizacji i pozbawia młodego psa doświadczeń kształtujących go na dalsze życie. Samotność spowodowana izolacją może nie tylko obciążać psychicznie szczenięta i młode psy – mogą na tym cierpieć także dorosłe psy.

Dodatkowe środki higieny dla psa z giardią

Ważne jest przestrzeganie specjalnych środków higieny, jeśli pies ma giardię – kroki te pomagają zmniejszyć ryzyko ponownej infekcji:

• Regularnie czyścić miskę na jedzenie i zabawki, a także płukać naczynia wrzątkiem.
• Codziennie dostarczać świeżą wodę pitną, a także czyść miskę do picia, jak opisano powyżej.
• Jeśli w ogrodzie mamy przygotowane dodatkowe miejsca do picia dla psa, należy w nich codziennie wymieniać wodę lub tymczasowo ograniczyć psu do nich dostęp
• Podobnie, jeżeli w ogrodzie lub na wybiegu znajdują się miejsca, w których naturalnie gromadzi się stojąca woda (np. w doniczkach, kałużach itp.), z których pies czasem pije, należy na razie uniemożliwić psu dostęp do tych ujęć, gdyż zwiększają ryzyko ponownych zakażeń.
• Należy niezwłocznie zbierać odchody w ogrodzie i dodatkowo oczyścić miejsca defekacji i spłukać wrzącą wodą.
• Sierść psa należy myć co 3 do 4 tygodni, na przykład Szamponem do Pielęgnacji Canis Extra. Chodzi o to, by psiak nie został ponownie zarażony podczas własnej toalety i wylizywania sierści. Nie należy jednak myć psa codziennie, gdyż za bardzo narusza to naturalną warstwę ochronną skóry.
• Legowiska i wszystkie miejsca, w których pies przebywa dłużej, również powinny być regularnie czyszczone.
• Po kontakcie z psem dokładnie umyj ręce – dotyczy to oczywiście wszystkich członków rodziny i przyjaciół. W szczególności należy wyjaśnić dzieciom, dlaczego te dodatkowe zabiegi higieniczne są tak ważne.

Karmienie wspomagające psa z giardią

Zmagając się z giardią, najlepiej wyeliminować z diety zboża oraz inne wysokowęglowodanowe składniki. Ponieważ do produkcji każdej karmy suchej potrzeba odpowiedniej ilości węglowodanów – tj. skrobi – należy generalnie unikać w tym czasie podawania karmy suchej.

Najlepiej karmić jest w tym czasie gotowanym mięsem – doskonale sprawdzą się nasze Mięsne Miski lub Roladki, podawane z dodatkami warzywnymi lub naszymi płatkami Canis Plus® Top-Fit-Mix wraz z olejami i źródłami wapnia – na przykład nasz Canis Extra Olej z Łososia czy Canis Extra Organiczny Olej Konopny, podawany ze Sproszkowanymi Skorupkami Jaj Canis Extra lub z Canis Extra Wapń z Alg. Należy unikać takich składników, jak banany, słodkie gruszki, makaron, ryż, ziemniaki i wszystko, co zawiera dużo skrobi lub fruktozy. Dlatego w tym okresie lepiej jest podawać tylko niewielką ilość owoców.

Na początku zawartość mięsa powinna być nieco wyższa niż najczęściej zalecane 70%. Należy jednak zauważyć, że proporcje mięsa od 80 do 90% nie nadają się do żywienia na stałe i muszą zostać ponownie zmniejszone do 70% po 2 do maksymalnie 4 tygodni. W ciągu pierwszych 2 do 4 tygodni dodajemy Canis Extra Zioła Tysiąca Zieleni, aby zapewnić psu wystarczającą ilość składników odżywczych, które w innym razie byłyby zapewnione przez wyższy udział dodatków roślinnych (warzyw i owoców).

Ponieważ ryzyko ponownego zakażenia giardią jest bardzo wysokie, konieczne jest trzymanie się przez jakiś czas dopasowanego sposobu żywienia, unikanie suchej karmy przez co najmniej 6 do 8 tygodni i rozpoczęcie kompleksowej kuracji jelit.

Jeśli objawy ustąpią, porcja mięsa w codziennym karmieniu może ponownie wrócić do około 70%. Nasze Canis Plus® Kompletne Menu są dostępne jako praktyczna alternatywa w podobnych sytuacjach. Należy tylko zwrócić uwagę by podawać w szczególności odmiany bezzbożowe. Prosimy też trzymać się maksymalnie 2-3 różnych źródeł mięsa, ponieważ organizm psa powinien skupiać się na obronie przed giardią i nie powinniśmy drażnić go ciągle nowymi rodzajami jedzenia.

Kuracja jelit: szczególnie ważna dla psów z giardią

Odbudowa zdrowej flory bakteryjnej w jelitach psa jest bardzo ważna, zwłaszcza jeśli pies przechodził już chemiczne leczenie giardii. Istnieją różne sposoby wzmacniania pracy jelit, w zależności od tego, jak bardzo pies został dotknięty przez giardię – nasz zespół ekspertów z przyjemnością doradzi w tej sytuacji, a przy okazji zachęcamy do zajrzenia do naszego artykułu na temat kuracji jelit.
W każdym przypadku po zastosowaniu ostrzejszych leków, powinniśmy wspomóc odbudowę właściwej flory jelitowej. W takich przypadkach odpowiednia będzie nasza Canis Extra Petflora. Czysto naturalny kwas mlekowy (pH 3,0) powstaje w wyniku fermentacji z udziałem bakterii kwasu mlekowego (lactobacilli). Poprawia to biodostępność składników odżywczych i aktywnych oraz wspomaga naturalną funkcję przewodu pokarmowego. 

Ponieważ tylko wtedy, gdy flora jelitowa jest ponownie w równowadze, giardia i inne pasożyty mogą mieć w przyszłości trudniejsze warunki do osiedlenia się w błonie śluzowej jelit. Tylko zdrowe jelito z silnym układem odpornościowym może obronić się przed nową infekcją giardii.

Żywienia karmą mokrą należy trzymać się przez co najmniej 2 miesiące. Jeśli wynik testu kontrolnego na obecność giardii jest ujemny, a pies czuje się dobrze, można wrócić do suchej karmy Canis Plus®.
Nasze produkty Canis Extra Vermprevet® i Canis Extra Vermcurat® nie mają bezpośredniego wpływu na giardię, ale mogą wspomagać ogólne oczyszczanie jelit z robaków.

Mój pies ma giardię – na tropie winowajcy

Kiedy dowiadujemy się, że nasz czy któryś z psów w naszym otoczeniu ma giardię, natychmiast chcielibyśmy wiedzieć skąd ona mogła pochodzić i który z psów może być „podejrzanym” nosicielem.

Tymczasem, jako właściciele psów, powinniśmy pamiętać, że potencjalnym źródłem infekcji są nie tylko inne psy. Cysty giardii mogą znajdować się w zasadzie wszędzie na zewnątrz i możemy spotkać je na każdym spacerze – każda kałuża, staw, każda psia kupa lub każde miejsce, w którym kiedyś była kupa, może być tak samo źródłem giardii. Wyjściem z sytuacji nie byłoby przecież zostawanie z psem w domu i całkowita izolacja od otoczenia!

Ścisła izolacja niesie ze sobą różne trudności i dla właściciela i przede wszystkim dla psa – co również może mieć wpływ na przebieg choroby. Jeśli pies bardzo cierpi z powodu oddzielenia od ludzkich członków swojej grupy lub innych psów, wynikający z tego stres może jeszcze bardziej osłabić go lub jego układ odpornościowy, ułatwiając giardii jej destrukcyjne działanie. Należy dbać o dobre samopoczucie czworonożnego towarzysza, gdyż może mieć to pozytywne działanie również dla układu odpornościowego i przyczynić się do szybszego powrotu do zdrowia.

Szczenięta i młode psy z giardią

Niestety, giardia najczęściej dotyka szczenięta i młode psy. Ich układ odpornościowy wciąż się rozwija, więc giardia generalnie ma łatwiejszy dostęp do pożądanych przez siebie miejsc w organizmie. Swoje dokładają też zabiegi odrobaczające, a kolejnym wyzwaniem dla układu odpornościowego jest podstawowa faza immunizacji różnymi szczepionkami.

Bardzo często szczenięta wykazują pierwsze objawy, takie jak nawracające biegunki, jeśli były niedawno odebrane z hodowli. Obwinianie za to hodowcy jest w większości przypadków niewłaściwe. Problem wynika najczęściej z kombinacji różnych czynników:

• Dość krótko po porodzie szczenięta są zwykle szczepione i odrobaczane.
• Dla szczeniaka adopcja oznacza zazwyczaj oddzielenie od matki i rodzeństwa, a także od wszystkiego, co poznał w swoim życiu (znajomi ludzie, znajome otoczenie, znajome zapachy).
• Oznacza to również, że szczeniak znajduje się w zupełnie nowym środowisku i musi się do niego przyzwyczaić i odzyskać poczucie bezpieczeństwa.

Wszystkie te czynniki wpływają na jego układ odpornościowy. Jeśli szczeniak zetknie się w takiej sytuacji z cystami lamblii, które w zasadzie mogą czaić się wszędzie niezauważone, lamblioza zwykle rozwinie się bardzo szybko.

W przypadku szczeniąt karmienie można również zoptymalizować, w sposób jaki opisano powyżej. Ponieważ młode psy mają szczególne potrzeby w fazie wzrostu, zalecamy kontakt z naszym zespołem ekspertów w celu omówienia indywidualnego planu żywieniowego.